|
Utworzenie parafii i początki budowy kościoła w Sobniowie łączą się z inicjatywą, jaką podjęli mieszkańcy Sobniowa w sprawie budowy punktu katechetycznego w 1984 r. Nauka religii odbywała się wówczas w jednej izbie starego domu należącego do Elżbiety Stój. Właścicielka wypowiedziała dzierżawę salki katechetycznej. Religii uczył wtedy ks. Henryk Barć, wikary Parafii Farnej w Jaśle. Inicjatywę budowy nowego punktu katechetycznego w Sobniowie podjęli początkowo Janina Barzyk i Kazimierz Borowiec. Janina Barzyk rozmawiała na ten temat z ówczesnym dziekanem jasielskim, a zarazem proboszczem Parafii Farnej w Jaśle, ks. Kazimierzem Trygarem. W publikacji Zdzisława Świstaka „Kościół i parafia sobniowska”, na stronach 37-38, zamieszczona jest następująca relacja Kazimierza Borowca:
Ks. Kazimierz Trygar bardzo się ucieszył tym zamiarem, ale powiedział, aby nie budować punktu katechetycznego, tylko kaplicę, w której dzieci będą się uczyć, a w niedzielę dojedzie ksiądz, który odprawi jedną lub dwie Msze św. Ponieważ byłem przewodniczącym Komitetu Rodzicielskiego w szkole około 5 lat, a potem przewodnictwo objęła Janina Barzyk, znaliśmy bardzo dokładnie wszystkie rodziny w Sobniowie, Łaskach i Wolicy. Mogliśmy wytypować ludzi do Komitetu Budowy Kaplicy. Nadmienić należy, że ksiądz proboszcz Kazimierz Trygar zaproponował nam inż. Marka Winiarskiego z Sobniowa na przewodniczącego tego komitetu. Zaproponował mi również, aby zwołać zebranie mieszkańców Sobniowa, Łask i Wolicy. Wówczas przeprowadziłem telefoniczną rozmowę z ówczesnym przewodniczącym Komitetu Osiedlowego w Sobniowie Franciszkiem Śliżem o udostępnienie sali w Domu Ludowym na przeprowadzenie zebrania (zaznaczyć należy, że było to w rok po zniesieniu stanu wojennego w Polsce). Przewodniczący wyraził zgodę na odbycie zebrania z udziałem księdza proboszcza i księdza katechety.
Na zebraniu mieszkańcy wypowiedzieli się, że chcą budować kościół i to w Sobniowie, a przy kościele wybudować punkt katechetyczny. Zebrani wybrali Komitet Budowy Kościoła, w skład którego weszli: inż. Marek Winiarski jako przewodniczący, Franciszek Śliż, Kazimierz Borowiec, Janina Barzyk, Tadeusz Leśniak z Sobniowa, Jan Stanula (sołtys), Zdzisław Ochwat i Ryszard Spólnik z Łask oraz Stanisław Stygar (sołtys) i Stanisław Lechowski z Wolicy.
Później skład komitetu został powiększony, przyszli nowi członkowie, a niektórzy starzy zrezygnowali. W międzyczasie poszukiwano parceli pod budowę kościoła.
Nieprzychylne stanowisko władz miejskich
Pozyskanie odpowiedniego miejsca pod budowę było najważniejszym zadaniem. Urząd Parafialny Jasło-Fara wystąpił do Urzędu Miejskiego w Jaśle z pismem z dnia 9 maja 1984 r., z propozycją zamiany parceli położonej w Jaśle, a będącej własnością Parafii Farnej, na parcelę położoną w Sobniowie. Urząd Miejski nie wyraził na to zgody. W tej sprawie dalsze działania podejmował ks. proboszcz Kazimierz Trygar. Wystąpił ponownie do Urzędu Miejskiego w Jaśle z pismem z dnia 12 listopada 1984 r., z prośbą o lokalizację budowy sali katechetycznej i kaplicy w rejonie Jasło-Sobniów, ze wskazaniem lokalizacji tych budowli na działkach u zbiegu ulic Sobniowskiej i Floriańskiej. Pismo skierowano też do Wydziału ds. Wyznań Urzędu Wojewódzkiego w Krośnie, w dniu 24 stycznia 1985 r., z prośbą o wyrażenie zgody na tę inwestycję. Dopiero po upływie przeszło roku Urząd Miejski w Jaśle udzielił pisemnie negatywnej odpowiedzi. Było to pismo zawieszające całe postępowanie w tej sprawie do czasu aktualizacji planu zagospodarowania przestrzennego miasta Jasła, która miała nastąpić w roku 1989.
Nieprzychylne stanowisko władz miejskich skłoniło Urząd Parafialny Jasło-Fara do wniesienia prośby do Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Krośnie o uchylenie tej decyzji i ponowne jej rozpatrzenie. Wysunięto kilka argumentów uzasadniających potrzebę budowy sali katechetycznej i kaplicy w Sobniowie. Władze wojewódzkie utrzymały jednak w mocy postanowienie Urzędu Miejskiego w Jaśle.
Interwencja kurii biskupiej
W sprawie miejsca lokalizacji kaplicy i punktu katechetycznego w Sobniowie interweniowała też Kuria Biskupia w Przemyślu pismem z dnia 13 lutego 1986 r., skierowanym do Naczelnika Gminy Jasło. W piśmie – podpisanym przez ks. bpa Bolesława Taborskiego – czytamy: Zgodnie z Zarządzeniem Nr 47 Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 listopada 1981 r., w sprawie planowania i realizacji inwestycji sakralnych i kościelnych, Kuria Biskupia w Przemyślu wnosi o wyznaczenie i zabezpieczenie działki o pow. ok. 0,50 ha pod budowę filialnej kaplicy z punktem katechetycznym w Jaśle-Sobniowie. Obiekt ten jest niezbędny w celu zapewnienia odpowiednich warunków spełnienia praktyk religijnych wiernych i katechizacji dzieci. Równocześnie Kuria Biskupia informuje, że ks. Kazimierz Trygar, proboszcz z Parafii Farnej w Jaśle, upoważniony jest do załatwiania lokalizacji i budowy kaplicy.
Przez dłuższy czas Kuria Biskupia w Przemyślu i Parafia Farna w Jaśle nie otrzymywały żadnej odpowiedzi. Ale w rozwiązywaniu trudnych problemów budownictwa sakralnego przychodził zawsze z pomocą ks. bp Ignacy Tokarczuk – ordynariusz diecezji przemyskiej. Temat budowy kaplicy i punktu katechetycznego w Sobniowie omawiano wspólnie z ks. dziekanem Kazimierzem Trygarem podczas spotkania w Przemyślu w 1984 r. Przedłużanie się sprawy było powodem rozpoczęcia starań o pozyskanie parceli drogą kupna. W grę wchodził plac w Sobniowie obok drogi biegnącej w stronę Łask, usytuowany już poza granicami terytorialnymi Jasła. Podjęcie pertraktacji z właścicielem tego placu, Mieczysławem Słysiem, nastąpiło na przełomie kwietnia i maja 1986 r.
W dniach 24 i 25 maja 1986 r. odbyła się wizytacja biskupia parafii Dekanatu Jasło I. Przeprowadzał ją Ordynariusz Diecezji Przemyskiej ks. bp Ignacy Tokarczuk. Ks. Stanisław Kołtak wystąpił wtedy z nową inicjatywą w sprawie budowy kościoła i punktu katechetycznego w Sobniowie. Zaproponował zakupienie domu i parceli od Bronisława i Zofii Piętów. Był to dom drewniany, parterowy o 4 izbach. Parcela miała powierzchnię 0,77 ha. Propozycja została zaakceptowana. Ustalono, że część kosztów związanych z zakupem pokryje Kuria Biskupia, a część – jasielska Parafia Farna. Z właścicielami zawarto prywatny kontrakt. Po tym fakcie Urząd Bezpieczeństwa podjął próby wszczęcia dochodzeń przeciwko Bronisławowi Pięcie.
Kaplica w Sobniowie
Budowa kościoła i punktu katechetycznego została powierzona wikaremu Parafii Farnej w Jaśle, ks. Marianowi Putyrze. Najpierw został ustanowiony ośrodek duszpasterski w Sobniowie, a urządzona – w nabytym domu – kaplica, miała być kaplicą rektorską. We środę 18 czerwca 1986 r. ks. dziekan Stanisław Kołtak po Mszy św. dokonał poświęcenia pomieszczenia przeznaczonego na kaplicę. Następną Mszę św. odprawił w kaplicy ks. Marian Putyra w XII Niedzielę Zwykłą, 22 czerwca 1986 r. W ogłoszeniach duszpasterskich podano wiernym porządek Mszy św. w niedziele i święta oraz w dni powszednie. Na początku Msze św. w niedzielę i święta były odprawiane o 8.30 i 10.30, w dni powszednie o 19.30. Równolegle rozpoczęto prace nad adaptacją domu na kaplicę i wyposażano jej wnętrze. W pierwszej połowie lipca miejscowy stolarz Stanisław Dybaś wykonał nieodpłatnie ołtarz i ambonę. Urządzono zakrystię i sporządzono wiatę dla ołtarza polowego. Poświęcenia ołtarza i ambony dokonano podczas Mszy św. 13 lipca 1986 r. W drugiej połowie lipca wyposażono kaplicę i wykonano boazerię. Przed kaplicą ułożono płytki chodnikowe.
W niedzielę 24 sierpnia 1986 r. podczas sumy nastąpiło uroczyste oddanie odnowionej kaplicy do użytku liturgicznego. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks. Marian Putyra, a homilię wygłosił kapelan szpitala w Jaśle, ks. Stanisław Płaza. W tym dniu ks. Marian Putyra podał wiernym w ogłoszeniach parafialnych: Dziękujmy Bogu za ten wielki skarb, że Chrystus jest obecny pośród nas. Odtąd w kaplicy pozostał Chrystus utajony w Najświętszym Sakramencie.
Od pierwszych dni tworzenia nowego ośrodka duszpasterskiego w Sobniowie otaczała go wielka życzliwość i sympatia ks. prałata Jana Potępy. Przy każdej okazji wspominał on spędzone w Sobniowie lata powojenne. Przekazał nowo tworzącej się parafii sobniowskiej obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Uroczystego wprowadzenia obrazu do kaplicy dokonano 19 października 1986 r.
Od podstaw wyposażano kaplicę w niezbędny sprzęt liturgiczny. Proboszcz Parafii Farnej w Jaśle, ks. Kazimierz Trygar, przekazał dla kaplicy sobniowskiej 4 ornaty. W tym samym czasie zakupiono organy elektroniczne. Dalsze 4 ornaty ofiarowały Siostry Wizytki z Jasła. Ornat ofiarował też ks. Andrzej Garbarz (ówczesny wicerektor Seminarium Duchownego w Rzeszowie), dar tym cenniejszy, że był to prezent prymicyjny. We wrześniu tego samego roku zakupiono puszkę na Najświętszy Sakrament i kustodię na hostię. W lutym 1987 r. kaplica wzbogaciła się o kolejne sprzęty kościelne: katafalk, krzyże i alby. Starania o wyposażanie kaplicy w sprzęt liturgiczny podejmowali także miejscowi parafianie. Krawcowa z Sobniowa, Zofia Myśliwiec, ofiarowała uszyte przez siebie chorągwie żałobne i zielony ornat. Podczas sumy 27 września 1987 roku poświęcono zakupioną monstrancję i białą kapę. Drugą monstrancję ofiarowała Elżbieta Paryś. Cennym nabytkiem był biały ornat z motywem Dobrego Pasterza. Sprawiła go również Zofia Myśliwiec. Elżbieta Paryś na rzecz Kościoła zapisała 3 ha ziemi.
Punkt katechetyczny
Niezbędnym do prowadzenia lekcji religii był punkt katechetyczny. Początkowo planowano prowadzić zajęcia katechetyczne w kaplicy. Ze względu jednak na szczupłość miejsca zorganizowano punkt katechetyczny w domu Jerzego Polaka, przy ul. Łąkowej. Naukę religii rozpoczęto 10 września 1986 r. dla klas 0-IV i 11 września dla klas V-VIII.
Przez pierwszy rok wierni z Sobniowa, Łask i Wolicy prawnie należeli nadal do Parafii Farnej w Jaśle. Tam załatwiali wszystkie formalności związane z posługą liturgiczno-sakramentalną, jednocześnie wraz ze swym duszpasterzem, sprawującym funkcję rektora, przygotowywali mieszkania dla księży. Dla tych celów wydzierżawiono dom u Józefy Libuszewskiej. Budynek ten, stojący od wielu lat w stanie surowym, został wykończony i doprowadzony do używalności.
Powstanie parafii Dobrego Pasterza
W niedzielę 28 czerwca 1987 r., podczas sumy odprawionej w kaplicy w Sobniowie, ks. dziekan Stanisław Kołtak odczytał dekret Kurii Biskupiej w Przemyślu erygujący parafię Jasło-Sobniów. Zgodnie z postanowieniem dekretu, parafia sobniowska została wydzielona z parafii Jasło-Fara. Jej terytorium utworzyły ulice: Bławatna, Floriańska (od nr 114), Graniczna (od nr 29), Kwiatowa (lewa strona), Łąkowa, Mała, Rolnicza, Różana, Sobniowska, Środkowa, Wąwozy, Wesoła, Wiosenna, Żniwna oraz Łaski i Wolica. Począwszy od 6 września 1987 r. objęto opieką duszpasterską pobliski Nowy Glinik. Liczba parafian wynosiła ok. 3000 wiernych.
24 czerwca 1987 r. do parafii w Sobniowie został skierowany wikariusz, ks. Zbigniew Skrabut. W powstałej parafii funkcję organisty objął Jerzy Piękoś, kościelnego – Marian Warian. Po raz pierwszy w kaplicy sobniowskiej dzieci z klas drugich przyjęły Komunię św. 24 maja 1987 r. Do wnętrza kaplicy wpuszczono jedynie rodziców, za okazaniem specjalnych biletów, gdyż było mało miejsca. Pozostali parafianie zajmowali miejsca w przybudówce. Pierwszy chrzest w kaplicy sobniowskiej odbył się 24 sierpnia 1986 r. Sakramentu chrztu udzielono wówczas Pawłowi Stefanikowi. Pierwszy związek małżeński w powstającej parafii sobniowskiej został zawarty 30 kwietnia 1987 r. pomiędzy Pawłem Janem Wiśniowiczem a Marzeną Zofią Kotulak. Pierwszy pogrzeb w parafii sobniowskiej – zmarłej Zofii Czekańskiej – odprawił ks. Marian Putyra 15 lipca 1987 r. Pochówku dokonano na cmentarzu w Jaśle. Pierwszy sakrament bierzmowania młodzież parafii sobniowskiej z klas VII i VIII przyjęła 5 maja 1989 r. w kościele farnym w Jaśle z rąk ks. bpa Edwarda Białogłowskiego.
|
