Parafia Dobrego Pasterza Jasło-Sobniów

Prace przy plebanii rozpoczęły się w kwietniu 1988 r., czyli równocześnie z rozpoczęciem prac przy budowie kościoła. Inwestycja ta trwała równolegle z budową kościoła, a zakończyła się w listopadzie 1992 r. Już w czerwcu 1988 r. wykonano pierwszą płytę na plebanii i w szybkim tempie wznoszono mury. Z końcem maja 1989 r. wykonano więźbę dachową i położono blachę na budynku. Zakup blachy dla plebanii i kościoła sfinansował ks. bp Ignacy Tokarczuk. W 1991 r. w domu parafialnym wstawiono okna i drzwi. Po poświęceniu kościoła w listopadzie 1991 r. skupiono uwagę na wykończeniu plebani i przygotowaniu jej do zamieszkania przez księży. Prace te wykonano w 1992 r. Położono tynki i zamontowano stolarkę. Zakończono też prace przy instalacji elektrycznej, kierowane przez Stanisława Głogowskiego. W listopadzie miało miejsce poświęcenie domu parafialnego.

Zmiana diecezji

Parafia sobniowska podlegała początkowo Kurii Biskupiej w Przemyślu. Z czasem sytuacja ta uległa zmianie. Ojciec Święty Jan Paweł II bullą «Totus Tuus Poloniae Populus» z 25 marca 1992 r. dokonał reorganizacji diecezji i prowincji kościelnych w Polsce. Została utworzona diecezja rzeszowska z terytorium wydzielonego z diecezji przemyskiej i tarnowskiej. Dla parafii sobniowskiej rozpoczął się nowy okres w zmienionej strukturze organizacyjnej Kościoła w Polsce.

Poświęcenie

Uroczystość poświęcenia domu parafialnego poprzedziło w dniach 18-20 listopada Triduum, które poprowadził proboszcz z Czeluśnicy, ks. Roman Niedziela. Obrzędu poświęcenia dokonał 21 listopada 1992 r. ordynariusz nowo powstałej diecezji rzeszowskiej, ks. bp Kazimierz Górny. Przybył on do Sobniowa w godzinach wieczornych, w wigilię uroczystości Chrystusa Króla. Przy dźwiękach orkiestry kolejowej, po wyjściu z samochodu, pokropił wodą święconą zebranych parafian. Zwracając się do orkiestry, złożył życzenia kolejarzom z okazji zbliżającego się ich święta patronalnego – św. Katarzyny. Na początku uroczystości chór kolejowy „Echo” pod dyrekcją Albina Grybosia odśpiewał pieśń «Christus vincit». Koncelebrowanej Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił ks. Biskup. Wraz z nim Mszę św. odprawiali: ks. dziekan Stanisław Kołtak, ks. prałat Jan Potępa, ks. proboszcz Marian Putyra i ks. Zbigniew Irzyk – wikary z jasielskiej Fary. Na zakończenie ks. bp Kazimierz Górny powiedział: Życzę Wam, abyście powoli ukończyli tę świątynię i żebyście się miłowali, bo uroczystość Chrystusa Króla to przypomina. Ludzie tak się w Polsce dzielą, że nie wiadomo czasem, kogo reprezentują. Bolejemy nad tym. Tak potrzeba, żebyśmy wspólnie podejmowali odrodzenie moralne Ojczyzny. Zachęcam Was Wszystkich, moi drodzy Bracia i Siostry, byście byli jedni dla drugich przykładem dobroci i życzliwości, kultury słowa, uprzejmości. Pan Jezus chce w sercach naszych królować. To jest przedziwne królowanie. Pan Jezus, cierniem ukoronowany, pragnie w nas, przez prawdę, miłość, przez dobro, królować i budować. (…)

Chcę Wam błogosławić, byście świadectwem swego życia potwierdzili, że jesteście Królestwem Pana Jezusa Chrystusa Króla, że Go ponad wszystko miłujecie, że Jemu służycie i że chcecie, aby Jego Królestwo w Waszych sercach, w Waszych rodzinach, parafiach było budowane przez prawdę, przez dobroć, przez miłosierdzie. Przyjmijcie błogosławieństwo. Po Mszy św. idziemy poświęcić dom parafialny, aby w nim panowała dobroć, miłosierdzie, by z tego domu wychodziło dziękczynienie Bogu Ojcu, a spotkania w tym domu, kancelarii, salce zawsze prowadziły do nowego uświęcenia (…). Po zakończeniu Mszy św. udano się procesjonalnie pod dom parafialny, gdzie ks. bp Kazimierz Górny powiedział: Drodzy Bracia i Siostry! Przybyliśmy tu z radością, aby poświęcić dom parafialny, w którym oprócz mieszkań i kancelarii jest sala katechetyczna, biblioteka i inne pomieszczenia. Z godnością chcemy uczestniczyć w tym poświęceniu. Obrzęd poświęcenia domu parafialnego ks. Biskup zakończył słowami: Drogim duszpasterzom, ks. Proboszczowi, ks. Wikariuszowi i wszystkim, którzy w domu parafialnym będą przebywać, życzę błogosławieństwa Bożego. Niech radość, życzliwość, dobroć i miłosierdzie opromieniają ten dom.